ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԴԱՆԻԵԼԻ 14
14
# 14։0 Այս ԺԴ գլուխ պակասէ յԵբրայականին։ Գլուխ ԺԴ
65 Եւ թագաւորն Աստիագէս յաւելաւ առ հարս իւր, եւ ա՛ռ Կիւրոս Պարսիկ զթագաւորութիւն նորա։ 1Եւ Դանիէլ էր կենաց կցորդ թագաւորին, եւ փառաւոր քան զամենայն բարեկամս նորա։
2Եւ էին կուռք մի Բաբելացւոց անուն Բէլ. եւ ելանէր նմա ռոճիկ աւուր միոջ նաշիհ՝ երկոտասան արդու, եւ քառասուն ոչխար, եւ գինի՝ վեց մար։ 3Եւ թագաւորն պաշտէր զնա, եւ երթայր հանապազ երկիր պագանէր նմա։ Բայց Դանիէլ պագանէր երկիր Աստուծոյ իւրում. եւ ասէ ցնա թագաւորն. Դու ընդէ՞ր ոչ երկիր պագանես Բելայ։ 4Եւ նա ասէ. Քանզի ոչ պաշտեմ զկուռս ձեռագործս, այլ զԱստուած կենդանի՝ զԱրարիչն երկնի եւ երկրի, որ ունի իշխանութիւն ամենայն մարմնոյ։ 5Եւ ասէ ցնա թագաւորն. Իսկ Բէլ ո՞չ թուի քեզ թէ իցէ Աստուած կենդանի. եթէ ո՞չ տեսանիցես՝ որչափ ուտէ եւ ըմպէ հանապազ։ 6Եւ ասէ Դանիէլ ծիծաղելով. Մի՛ խաբիր, արքայ, զի դա է ի ներքոյ կաւեայ, եւ արտաքոյ պղնձի. ոչ կերեալ դորա երբեք եւ ոչ արբեալ։ 7Եւ բարկացեալ թագաւորն՝ կոչեաց զքուրմսն նորա, եւ ասէ ցնոսա թագաւորն. Եթէ ոչ ասիցէք ինձ, ո՛վ ուտէ զսեղանն զայն, մահու մեռանիցիք. 8ապա եթէ յայտ առնիցէք՝ թէ զայն ամենայն Բէլ ուտէ, մեռանիցի Դանիէլ՝ զի հայհոյեաց զԲէլ։ Եւ ասէ Դանիէլ ցթագաւորն. Եղիցի ըստ բանի քում։
9Եւ էին քուրմք Բելայ եւթանասուն, թող զկանայս եւ զմանկտի։ Եւ եկն թագաւորն Դանիելիւ հանդերձ ի տուն Բելայ։ 10Եւ ասեն քուրմք Բելայ. Ահաւասիկ մեք արտաքս ելցուք. եւ դու, արքայ, դիր առաջի դորա զկերակուրսդ, եւ զգինիդ՝ խառնեալ դիցես. եւ փակեա զդուրսդ եւ կնքեա մատանեաւ քով։ 11Եւ եկեալ ընդ առաւօտս, եթէ ոչ գտցի այդ ամենայն կերեալ ի Բելայ, մեռցուք մեք. ապա թէ ոչ՝ Դանիէլ որ սուտ խօսեցաւ զմէնջ։ 12Եւ նոքա վստահ էին, զի արարեալ էին ընդ սեղանովն մուտ անյայտ, եւ ընդ այն մտանէին հանապազ եւ ուտէին զայն։ 13Եւ եղեւ իբրեւ ելին արտաքս, եւ թագաւորն եդ զկերակուրսն առաջի Բելայ։ Եւ հրաման ետ Դանիէլ իւրում մանկտւոյ, եւ բերին մոխիր, եւ ցանեցին ընդ ամենայն մեհեանն առաջի թագաւորին միայնոյ. եւ ելեալ արտաքս՝ փակեցին զդուռնն, եւ կնքեցին մատանեաւ թագաւորին եւ գնացին։ 14Եւ քուրմքն մտին գիշերի ըստ սովորութեան իւրեանց՝ կանամբք եւ որդւովք իւրեանց, կերան զամենայն եւ արբին, եւ ոչ ինչ թողին։ 15Եւ կանխեաց թագաւորն ընդ առաւօտն Դանիելիւ հանդերձ. եւ ասէ. 16Ո՞ղջ են կնիքդ, Դանիէլ։ Եւ նա ասէ. Ողջ են, արքայ։ 17Եւ եղեւ ընդ բանալ դրանցն՝ հայեցաւ թագաւորն ի սեղանն, ի ձայն մեծ աղաղակեաց եւ ասէ. Մեծ ես, Բէլ, եւ ոչ գոյ նենգութիւն ի քեզ եւ ոչ մի։ 18Եւ ծիծաղեցաւ Դանիէլ, եւ կալաւ զթագաւորն զի մի՛ մտցէ ի ներքս, եւ ասէ. Աղէ հայեաց ընդ յատակսդ, եւ տես ո՛յր է հետդ այդ։ 19Եւ ասէ թագաւորն. Տեսանեմ հետ արանց, կանանց եւ մանկտւոյ։ 20Յայնժամ բարկացեալ թագաւորն կալաւ զքուրմսն եւ զկանայս եւ զորդիս նոցա. եւ ցուցին նմա զգաղտնի դուրսն՝ ընդ որ մտանէին եւ ծախէին զսեղանն։ 21Եւ կոտորեաց զնոսա թագաւորն, եւ զԲէլ ետ ի ձեռս Դանիելի, եւ կործանեաց զնա եւ զմեհեան նորա։
22Եւ էր վիշապ մի մեծ, եւ պաշտէին զնա Բաբելացիքն։ 23Եւ ասէ թագաւորն ցԴանիէլ. Միթէ եւ զդմանէ՞ ասիցես թէ պղնձի է. ահաւադիկ կենդանի է, ուտէ եւ ըմպէ. եւ ոչ կարես ասել թէ չիցէ դա աստուած կենդանի. արդ եկ պագ դմա երկիր։ 24Եւ ասէ ցնա Դանիէլ. Ես Տեառն Աստուծոյ իմում երկիր պագանեմ, զի նա է Աստուած կենդանի։ 25Բայց դու, արքայ, տուր ինձ իշխանութիւն, եւ սպանից զվիշապդ առանց սրոյ եւ գաւազանի։ Եւ ասէ թագաւորն. Տուեալ քեզ։ 26Եւ ա՛ռ Դանիէլ եւղ, ձիւթ եւ ճարպ եւ մազ, եւ եփեաց ի միասին եւ արար գնդակս, եւ եհար ի բերան վիշապին. եւ իբրեւ կերաւ՝ պայթեաց վիշապն. եւ ասէ. Տեսէք զպաշտամունսդ ձեր։ 27Եւ եղեւ իբրեւ լուան Բաբելացիքն՝ բարկացան յոյժ, եւ կուտեցան ի վերայ թագաւորին, եւ ասեն. Հրեայ եղեւ թագաւորն, զԲէլ կործանեաց, եւ զվիշապն սպան, զքուրմսն կոտորեաց։ 28Եւ իբրեւ եկին, ասեն ցթագաւորն. Տուր մեզ ի ձեռս զԴանիէլ. ապա թէ ոչ՝ սպանանեմք զքեզ եւ զտուն քո։ 29Եւ իբրեւ ետես թագաւորն՝ եթէ կարի տագնապեն զնա, հարկաւ ի ձեռս ետ նոցա զԴանիէլ։ 30Եւ նոքա արկին զնա ի գուբն առիւծուց, եւ անդ էր զվեց օր։ 31Եւ էին ի գբին եւթն առեւծք, եւ տային նոցա հանապազ երկուս մարդս եւ երկուս պատրուճակս. բայց յայնժամ ոչ ինչ արկին նոցա, զի վաղվաղակի կերիցեն զԴանիէլ։ 32Եւ էր Ամբակում մարգարէ ի Հրէաստանի. եւ եփեաց թան, եւ բրդեաց հաց ի կուր, եւ երթայր յանդ՝ տանել մշակաց իւրոց։ 33Եւ ասէ հրեշտակ Տեառն ցԱմբակում. Տար զճաշդ զոր ունիս՝ ի Բաբելոն Դանիելի՝ ի գուբն առիւծուց։ 34Եւ ասէ Ամբակում. Տէր, զԲաբելոն իմ չիք տեսեալ, եւ զգուբն ոչ գիտեմ ուր իցէ։ 35Եւ բուռն եհար հրեշտակն զգագաթանէ նորա, եւ կալաւ զվարսից գլխոյ նորա, եւ եդ զնա ի Բաբելոն ի վերայ գբոյն սաստկութեամբ հոգւոյ իւրոյ։ 36Եւ աղաղակեաց Ամբակում եւ ասէ. Դանիէլ, Դանիէլ, արի առ զճաշդ զոր առաքեաց քեզ Աստուած։ 37Եւ ասէ Դանիէլ. Յիշեցեր զիս, Աստուած, եւ ոչ ընդ վայր հարեր զսիրելիս քո։ 38Եւ յարեաւ Դանիէլ եւ եկեր. եւ հրեշտակն Աստուծոյ տարաւ զԱմբակում նոյնժամայն անդրէն ի տեղի իւր։ 39Եւ թագաւորն եկն յաւուրն եւթներորդի աշխարել զԴանիէլ. եւ իբրեւ եկն ի բերան գբոյն եւ հայեցաւ, եւ ետես զի նստէր Դանիէլ, աղաղակեաց ի ձայն մեծ եւ ասէ. 40Մեծ ես, Տէր Աստուած Դանիելի, եւ չիք այլ ոք բաց ի քէն։ 41Եւ առ զնա ի վեր. եւ զվնասակարս կորստեան նորա արկին ի գուբն, եւ գէշ գէշ պատառեցան նոյնժամայն առաջի նորա։՝՝
Currently Selected:
ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԴԱՆԻԵԼԻ 14: ԳՐԲ1895
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Հայաստանի Աստվածաշնչային Ընկերություն, 2018
Bible Society of Armenia, 2018