مزامیر 32
32
سرود داوود
اعتراف و آمرزش
1خوشا به حال کسانی‌که گناهانشان آمرزیده
و خطاهایشان بخشیده شده است.
2خوشا به حال کسی‌که خداوند او را مجرم نشمارد
و کسی‌که در او مکر و حیله‌ای نیست.
3هنگامی‌که گناهان خود را اعتراف نمی‌کردم،
تمام روز از ناله و زاری از بین می‌رفتم.
4خداوندا، تو شب و روز مرا تنبیه می‌کردی.
قدرت خود را کاملاً از دست داده بودم،
همان‌گونه که رطوبت در گرمای تابستان، خشک می‌شود
5سپس گناهان خود را نزد تو اعتراف نمودم
و خطاهای خود را پنهان نساختم و گفتم:
«من در حضور خداوند به گناهان خود اعتراف می‌کنم.»
آنگاه تو گناهان مرا بخشیدی.
6پس هر شخص وفادار باید در وقت سختی و مشکلات به حضور خداوند دعا کند
تا اگر سیلاب سختی‌ها طغیان كند
به او صدمه‌ای نرساند.
7تو پناهگاه من هستی
و مرا از مشکلات نجات می‌دهی،
با آواز بلند خواهم سرایید
زیرا تو مرا حمایت کرده‌ای.
8خداوند می‌فرماید: «من راهی را که باید بروی به تو خواهم آموخت
و تو را هدایت و نگهداری خواهم کرد.
9مانند اسب و قاطر، نادان و بی‌شعور نباشید
که با افسار و لگام هدایت می‌شوند
و مطیع می‌گردند.»
10مردمان شریر در رنج و عذاب می‌باشند،
امّا کسانی‌که به خداوند توکّل دارند
از محبّت بی‌پایان او برخوردار می‌شوند.
11ای نیکوکاران به‌خاطر آنچه خداوند انجام داده است،
شادی نمایید.
ای کسانی‌که مطیع او هستید، شادمان باشید.
Currently Selected:
مزامیر 32: TPV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today’s Persian Version (TPV) © United Bible Societies, 2012.