กันดารวิถี 18:21-31

“และดูสิ เราให้ทศางค์ทั้งหมด ในอิสราเอลแก่คนเลวีเป็นมรดก เป็นค่าตอบแทนงานที่เขาทั้งหลายทำอยู่ คืองานที่เต็นท์นัดพบ ตั้งแต่นี้ไปคนอิสราเอลจะไม่เข้ามาใกล้เต็นท์นัดพบ เกรงว่าพวกเขาจะรับโทษบาปถึงตาย แต่คนเลวีจะต้องทำงานของเต็นท์นัดพบ และพวกเขาจะต้องรับโทษความผิดของเขา จะเป็นกฎกำหนดถาวรตลอดชาติพันธุ์ของเจ้า เขาทั้งหลายจะไม่มีส่วนมรดกท่ามกลางคนอิสราเอล เพราะว่าทศางค์ของคนอิสราเอล ซึ่งถวายแด่พระยาห์เวห์เป็นเครื่องถวาย เราได้ให้แก่คนเลวีเป็นมรดก เพราะฉะนั้นเราจึงบอกพวกเขาว่าเขาจะไม่มีมรดกท่ามกลางคนอิสราเอล” พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ยิ่งกว่านั้น เจ้าจงกล่าวแก่คนเลวีว่า ‘เมื่อพวกเจ้ารับทศางค์จากคนอิสราเอล ซึ่งเราให้แก่พวกเจ้าเป็นมรดกของเจ้าที่มาจากพวกเขานั้น เจ้าจงนำร้อยละสิบจากทศางค์นั้นถวายแด่พระยาห์เวห์เป็นเครื่องถวาย และเครื่องถวายของพวกเจ้านั้นจะนับเสมือนพืชผลที่ได้จากลานนวดข้าว และเสมือนผลผลิตเต็มเปี่ยมจากบ่อย่ำองุ่น ดังนั้นพวกเจ้าต้องถวายเครื่องถวายจากทศางค์ทั้งหมดของเจ้าที่รับจากคนอิสราเอลนั้นแด่พระยาห์เวห์ด้วย แล้วพวกเจ้าจงมอบส่วนที่เป็นเครื่องถวายแด่พระยาห์เวห์นี้ให้แก่อาโรนปุโรหิต เจ้าจงถวายเครื่องถวายทั้งหมดจากทุกอย่างที่พวกเจ้าได้รับนั้นแด่พระยาห์เวห์ คือจากส่วนที่ดีที่สุดทั้งหมดของสิ่งนั้น เป็นส่วนบริสุทธิ์จากสิ่งนั้น’ ฉะนั้นเจ้าจงพูดกับเขาทั้งหลายว่า ‘เมื่อเจ้าได้ถวายส่วนที่ดีที่สุดจากของเหล่านั้นแล้ว ให้คนเลวีนับส่วนที่เหลืออยู่ เสมือนพืชที่ได้มาจากลานนวดข้าวและเสมือนผลผลิตจากบ่อย่ำองุ่น และเจ้าทั้งหลายจะรับประทานส่วนนั้น ณ ที่ใดๆ ก็ได้ ทั้งตัวเจ้าและครัวเรือนของเจ้า เพราะว่าเป็นค่าตอบแทนการทำงานของพวกเจ้าในเต็นท์นัดพบ