اَجوره که اِشعیای پیغمبر کتابِک نیویشته بییه:
«مردکی بیابانِک جِرنَه واتَر،
”خداوند راه، چَوِه را آماده بِکَراه!
چَوه راههان هَموار بکرا!
همهی دَرَه فِت آبینده و همهی کوهه و تپه هموار آبینده؛
شَت راه، دوز آبیینده، و چاله چوله راهه، هموار آبینده.
اَدمی همهی مردم، خدا نجاته وینندِه.“»